Abduvahob Abduqahhorov | Blogi📝

Ўсишни бошлаган кунингиз — “йўқ” дейишни ўрганган кунингиздир

Янги пул топишни бошлаган вақтимда кўнглим анча бўш эди. Ким пул сўраб келмасин, агар пул бўлса, “Аллоҳ бу одамни бекорга юбормаяпти”, деб, қўлимдан келганича ёрдам берардим. Мақтовлар, дуолар, одамлар кўзидаги хурсандчилик борган сари ортиб борарди. Мен эса янада кўпроқ ёрдам беришга, қарз беришга интилардим. Вақт ўтиши билан бу ҳолат шунчалик чуқурлашдики — бизнесимдаги айланма маблағдан қарз бериш даражасигача етиб борди.

2023 йил февраль ойига келиб эса ишлар кутилмаган даражада ёмонлашди. Савдо тўхтади. Ойлик харажатлар ошиб кетди. Вазиятдан чиқиш учун айланма маблағ ҳам қолмади. Шундай палла келдики, “бўлди, манзилим шу ергача экан”, деб ўйлаб қолдим. Дадам, акам ва мен ҳамма пулни йиғдик — шунда ҳам 4000 $ доллар етмасди.

Шу пайт вақтида кераклича вақтимни ажратган, ёрдамимни аямаган, ҳар қандай буйруқларига йўқ демаган қариндошимни эсладим. Илгари қўлимдан келганича унга пул, эътибор, вақтимни аямасдан ажратгандим. Қайсидир маънода, агар синиб қолсам, тиргак бўлади, деб ишонгандим.

Ўша қариндошимнинг олдига бориб, 4000 доллар сўрадим. У эса баҳона қилди:
— Кеча пулимни унга бериб қўйгандим, бундай қилиб ишлатиб қўйгандим. Вазият оғирлигини ҳисобга олиб:
— Ҳеч бўлмаса 400 доллар бўлса ҳам беринг, — дедим. Афсус яна рад жавоби олдим.

Биринчи ишониб борган эшигимдан бошим эгилиб қайтдим. Рухиятим тушганидан қолганлар олдига боришни ҳам истамадим. “Бўлди”, дедим ўзимга-ўзим. “Кўчадан 4000 доллар топа олмаган одам бизнес ҳақида ўйлаши мумкин эмас. Тамом.”

Шу вақт дўстим Шухратжон пайдо бўлди.
— Ўртоқ, менда пул йўқ. Таниш-билишлардан сўрадим. Уларда ҳам бунча пул йўқ. Борлари ҳам беришга қўрқяпти. Лекин менга 2 кун вақт бер. Машинамни гаровга қўйиб, кредит олиб бераман. Тўловини ўйлама — ишинг юришса, яхши. Юришмаса, ўзим ёпаман, — деди.

Кўнглим тоғдек кўтарилиб кетди.
— Ўртоқ, мен яна бир бор уриниб кўраман. Агар эплай олмасам, ўша кредитни олиб берасан, — дедим.

Энг қизиғи, ўша пайтда ўзимда ҳам машина бор эди. Шунда ҳам:
“Мошинангни қўйиб, кредит олиб бераман”, демади,
“Мошинамни қўйиб, олиб бераман”, деди.

Шу ишонч билан ишни қайтадан бошладим. Аллоҳни фазли билан бир ҳафталик қаттиқ меҳнат, уйқусиз тунлар ортидан ишимни ўз ўрнига қўйдим. Уйдаги бор пул сарф бўлди, лекин тез орада барчасини, ҳатто ортиғи билан ўз ўрнига қўйдим.

Бизнинг уйда акамлар ёки мен эмас, дадамлар ҳақиқий кучли инсонлар. Уйдаги бор пул йўқолиб кетиши мумкинлигини билган ҳолда ҳам, менга ишонч билдириб, яна уриниб кўришга имконият бердилар.

Ишлар жойига тушгандан кейин, ўша қариндошим қўнғироқ қилди:
— Мана пул бор, келиб олиб кетавер, — деди.

Лекин бу сафар ўзимга дедим:
— Бу пул бошимни эгиб борганимда ҳам бор эди. Энди керак эмас. Шунинг учун бу “таклиф”ни ўзингизга қўшиб, қабрга кўмиб қуйдим.

Ўша кундан бошлаб “йўқ” дейишни ўргандим.

Бугун, вақти келиб ўзимга пул керак бўлиб қолса ҳам, айланма маблағдан ол, деган гапларга “йўқ” деб жавоб берадиган бўлдим. Эртага ишлар яна ёмонлашиб, бировга бошимни эгиб бориб, рад жавоби олишдан кўра, бугун ўзимга “йўқ” дейишни афзал биламан.

Ҳаёт шундай. Баъзан энг яқин деган қариндошингдан кутган ёрдамни, ҳеч қачон фойданг тегмаган, сенга бирор иши тушмаган бегона инсон беради. Шу пайтда тушунасан: меҳр-мурувват қариндошликда эмас, инсонийликда экан.

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

www.tg-me.com/hk/Abduvahob Abduqahhorov | Blogi/com.Abduqahhorov_Abduvahob/1015

61.5K viewsedited  Jun 7 at 08:59

Ўсишни бошлаган кунингиз — “йўқ” дейишни ўрганган кунингиздир

Янги пул топишни бошлаган вақтимда кўнглим анча бўш эди. Ким пул сўраб келмасин, агар пул бўлса, “Аллоҳ бу одамни бекорга юбормаяпти”, деб, қўлимдан келганича ёрдам берардим. Мақтовлар, дуолар, одамлар кўзидаги хурсандчилик борган сари ортиб борарди. Мен эса янада кўпроқ ёрдам беришга, қарз беришга интилардим. Вақт ўтиши билан бу ҳолат шунчалик чуқурлашдики — бизнесимдаги айланма маблағдан қарз бериш даражасигача етиб борди.

2023 йил февраль ойига келиб эса ишлар кутилмаган даражада ёмонлашди. Савдо тўхтади. Ойлик харажатлар ошиб кетди. Вазиятдан чиқиш учун айланма маблағ ҳам қолмади. Шундай палла келдики, “бўлди, манзилим шу ергача экан”, деб ўйлаб қолдим. Дадам, акам ва мен ҳамма пулни йиғдик — шунда ҳам 4000 $ доллар етмасди.

Шу пайт вақтида кераклича вақтимни ажратган, ёрдамимни аямаган, ҳар қандай буйруқларига йўқ демаган қариндошимни эсладим. Илгари қўлимдан келганича унга пул, эътибор, вақтимни аямасдан ажратгандим. Қайсидир маънода, агар синиб қолсам, тиргак бўлади, деб ишонгандим.

Ўша қариндошимнинг олдига бориб, 4000 доллар сўрадим. У эса баҳона қилди:
— Кеча пулимни унга бериб қўйгандим, бундай қилиб ишлатиб қўйгандим. Вазият оғирлигини ҳисобга олиб:
— Ҳеч бўлмаса 400 доллар бўлса ҳам беринг, — дедим. Афсус яна рад жавоби олдим.

Биринчи ишониб борган эшигимдан бошим эгилиб қайтдим. Рухиятим тушганидан қолганлар олдига боришни ҳам истамадим. “Бўлди”, дедим ўзимга-ўзим. “Кўчадан 4000 доллар топа олмаган одам бизнес ҳақида ўйлаши мумкин эмас. Тамом.”

Шу вақт дўстим Шухратжон пайдо бўлди.
— Ўртоқ, менда пул йўқ. Таниш-билишлардан сўрадим. Уларда ҳам бунча пул йўқ. Борлари ҳам беришга қўрқяпти. Лекин менга 2 кун вақт бер. Машинамни гаровга қўйиб, кредит олиб бераман. Тўловини ўйлама — ишинг юришса, яхши. Юришмаса, ўзим ёпаман, — деди.

Кўнглим тоғдек кўтарилиб кетди.
— Ўртоқ, мен яна бир бор уриниб кўраман. Агар эплай олмасам, ўша кредитни олиб берасан, — дедим.

Энг қизиғи, ўша пайтда ўзимда ҳам машина бор эди. Шунда ҳам:
“Мошинангни қўйиб, кредит олиб бераман”, демади,
“Мошинамни қўйиб, олиб бераман”, деди.

Шу ишонч билан ишни қайтадан бошладим. Аллоҳни фазли билан бир ҳафталик қаттиқ меҳнат, уйқусиз тунлар ортидан ишимни ўз ўрнига қўйдим. Уйдаги бор пул сарф бўлди, лекин тез орада барчасини, ҳатто ортиғи билан ўз ўрнига қўйдим.

Бизнинг уйда акамлар ёки мен эмас, дадамлар ҳақиқий кучли инсонлар. Уйдаги бор пул йўқолиб кетиши мумкинлигини билган ҳолда ҳам, менга ишонч билдириб, яна уриниб кўришга имконият бердилар.

Ишлар жойига тушгандан кейин, ўша қариндошим қўнғироқ қилди:
— Мана пул бор, келиб олиб кетавер, — деди.

Лекин бу сафар ўзимга дедим:
— Бу пул бошимни эгиб борганимда ҳам бор эди. Энди керак эмас. Шунинг учун бу “таклиф”ни ўзингизга қўшиб, қабрга кўмиб қуйдим.

Ўша кундан бошлаб “йўқ” дейишни ўргандим.

Бугун, вақти келиб ўзимга пул керак бўлиб қолса ҳам, айланма маблағдан ол, деган гапларга “йўқ” деб жавоб берадиган бўлдим. Эртага ишлар яна ёмонлашиб, бировга бошимни эгиб бориб, рад жавоби олишдан кўра, бугун ўзимга “йўқ” дейишни афзал биламан.

Ҳаёт шундай. Баъзан энг яқин деган қариндошингдан кутган ёрдамни, ҳеч қачон фойданг тегмаган, сенга бирор иши тушмаган бегона инсон беради. Шу пайтда тушунасан: меҳр-мурувват қариндошликда эмас, инсонийликда экан.

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

BY Abduvahob Abduqahhorov | Blogi📝